sombras de pedra

(foto: carlos silva)

***

sombras de pedra

íspesme co xélido alento que tanto desexo.

aínda quente dos beizos doutras latitudes,

a miña pel agárdate.

esfórzome en zoar para que me atopes,

aniñanda na brandura do hoxe,

asentada na opacidade da sombra,

anhelante, pétrea e experta.

l’escorça en la que el teu xiuxiueig s’inflama,

espera obligar-te a retenir-me,

erosionada en els teus ulls, no prou profunda encara.

que les teves mans expertes,

em resegueixin una vegada i una altre,

fins caure extenuats sobre l’humitat dels pensaments.

mordo o ar entre os milleiros de dedos que configuran

este corpo inherte, perdido no esquecemento

dun suspiro fondo e impertinente

antes da cópula dos teus sentidos contra todo eu.

eva méndez doroxo

*

[ estrofe em catalão vertida para galego por: eva méndez doroxo]

 

" a corteza na que o teu murmuio se inflama,
agarda obrigar-te a reterme,
erosionada nos teus ollos, non de abondo profunda aínda.
que as túas mans expertas,
me percorran unha vez e máis unha,
ata caer extenuados sobre a humidade dos pensamentos."