3 de outubro de 2012

no salón, as contras agochan

(foto: carlos silva)

***

No salón, as contras agochan
o sol de setembro
tépedo aínda.

Todo son vultos semeados
de forma confusa e aleatoria

sombras

que me constatan vehementes

o fugaz e inconstante
da miña vida, hoxe.

Non soporto esta marcha forzosa; o pánico
propio do síndrome de Estocolmo
das paredes arredor. Este lugar, a miña historia.

Cada obxecto, cada prenda gardada
son peticións de clemencia
á Tristura.

Abandonar sen data de regreso
salto de fé cega
un novo abismo


Non vaciarei as caixas todas.

Non tomarei posesión do espazo,
felina, non.
 
________________________________

A bolsa co imprescindible a carón da porta

coa urxencia da parturenta.


INCONFÓRMOME! Non transixo!

Repetir mentalmente a pequena realidade do meu fracaso
mil veces, mil millóns de veces
e, á fin,
sabelo certo.

*

maria neves soutelo


Sem comentários:

Enviar um comentário