(foto: carlos silva)
***
Transparencia
Aí asinamos as novas condicións
e o friso era un mosaico de cerdeiras
mortas
aos pés a vertixe negra de formigón e centeo
baixo o verde das náuseas o baleiro
os legóns alicerzaron o sólido teitume
arrodea a pedra fita unha mámoa fluorescente
fóra da nada nada pode verse
a arquitectura estuda as muradellas con
razón tenebrosa
e volven as gavelas dos servos que habitaron
pirámides
no recanto máis grave da esfera
danse campos de estrugas e searas
subterráneas
sementadas de feridas brancas
a besta ten a arca do peito transparente
e nada pode verse
habita múltiples andares a nostalxia
desprega o seu poder en ángulos crebados
coma unha lesma de limo no fígado do río
é a prisión
a metáfora dunha era que arela fugas en
forma de trapecio
a prisión transparente
o lugar de onde o aire escapou e deixou
relva morta
un rastro policromado de pole velenoso
Sem comentários:
Enviar um comentário